Sejarah Penulisan Al-Quran Pada Zaman Bani Umayyah

Pada zaman Bani Umayyah, mereka menggunakan naskhah yang telah dihantar olek Khalifah Uthman. Naskhah ini telah disalin dan diperbanyakkan dalam keadaan yang asal iaitu tanpa mempunyai baris dan titik. Pertambahan umat islam daripada kalangan bukan arab telah merubah keadaan. Isimilasi bahasa berlaku antara orang arab dengan orang bukan arab. Ini telah memberi kesan kepada bahasa arab yang asli.

Kebanyakan orang bukan arab sukar untuk membezakan kalimah al-quran dan huruf-hurufnya.Ini kerana ianya tidak mempunyai sebarang baris dan titik. Jika perkara ini berlaku berterusan ia akan menjejaskan sebutan al-quran dan mengubah kalimah al-quran yang asal. Keadaan ini disedari oleh pemerintah islam pada masa itu. Mereka telah membuat beberapa ikhtiar untuk menjamin keaslian al-quran agar terus berkekalan.





Antara usaha tersebut ialah:

memperkenalkan dhobt al-quran iaitu meletakkan tanda baris seperti sukun (baris mati), sabdu, mad dan sebagainya. Ia telah dilaksanakan oleh Abu Aswad al-Duali semasa pemerintahan Khalifah Muawiyah bin Abu Sufian. Usaha ini telah diteruskan oleh ulama’ terkemudian dengan membuat penambahan terhadap tanda-tanda tersebut.

Meletakkan titik untuk membezakan antara huruf seperti titik pada huruf ba, ta, sa dan lain-lain. Ia dilaksanakan oleh Nasr bin Asim dan Yahya bin Ya’mur. Ia dilakukan pada masa pemerintahan Khalifah Abdul Malik bin Marwan dengan bantuan Hajjaj bin Yusuf Saqafi.

Proses penambah baikan tanda-tanda al-quran telah diteruskan pada zaman Abasiyah. Ia dilaksanakan oleh Khalil bin Ahmad al-Basari. Ia telah membuat sedikit pengubahsuaian terhadap tanda-tanda yang telah dibuat oleh Abu Aswad al-Duali dan tanda-tanda inilah yang kita gunakan sekarang.